Şairin Ölümü Şiiri - Aşır Demirbolat

Gün gelecek bir sandalye azalacak masadan
Kaygılı bir yürek dünya seyrüseferinden
Usulca yitip gidecek
Ve belki farkına bile varmayacak
Kalanlar gidenin ardından
Ne masa üzülecek buna
Ne perde ne bir eşya nede örtü
Tek bir endişem var sadece
Ölünce rüya görüyorsak kötü
Birşey ifade etmeyecek
Zamana yenilip mağlup olmam
Milyarlarca yıllık ölülüğüme
Milyarlarca yıl ölüm ekleyeceğim yine
Belki de gördüklerimin hepsi
Sonsuzluk içinde uğradığım
Saniyelik bir han hatırası sayılacak
Yada sadece bir medcezir
Bir döngüyü tamamlamış olacak
Geldim gittim,gittim geldim
Belki de bir şair aslında
Hiç doğmamış olacak
Doğanın en renkli bayrağını çekeceğim göndere
Bedenim bir çiçeğe meyve olacak
Bir arı çiçekten emip beni
Kanadında diyar diyar dolaşacak
Bir şair ölüyken bile
Bütün insanlığa selam duracak
Tahminimce gündüz vakti öleceğim
Karanlıktan korktuğumdan değil
Ataol abi benden önce ayartmış
Çünkü bütün akşamüstlerini
Yoksa aķşam da ölürdüm yalan olmasın
Benim derdim giderayak bir şaire ayıp olmasin
Acıklı bir ritüel olabilir arkamdan
Bizde adettir yaşarken sormayıp
Ölünce çok ağlamak hem ne ağlamak
Dövünüp dönerek tiyatro gibi
Oysa ne fark eder bir ölü için
Sanki bunların önemi varmış gibi
Geriye benden ne kalırsa
Geride kalanlar için önemli
O yüzden yapılmasa da olur hani
Şair için ikiyüzlü bir cenaze töreni.......