Duyabiliyorsun işte, gel diyor bana düdüğü trenin
Önümde dizilecek birazdan meçhul istasyonlar
Ölünceye dek sevmeye birde söz vermiştin
Hani nerde söylediğin yalanlar?
Bu akşam bütün kadehler benim önümde
Tümünü de içsem geçmez ki kinim
Ne olur ayrılırsa insan, yıllarca sevip de?
Ölüm daha bir güzelleşir, her zamanki sevdiğim.
Neden aldanır insan birden bilmem ki?
Yalancı gözlerin sevdalı bakışına
Yeter ki sevmeye görsün akıl erdiremez ki,
Mecnun olup bir gün çöle çıkacağına.
Bu son tablon vefasız, renklerimle yaptığın
Ne çıkar ardımdan yanmayacaksan bile
Tek kişide söylemesin razıyım,
Bu şairde doğduğu gibi öldü diye.
.
Kayıt Tarihi : 24.1.2010 18:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Baykurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/24/sairin-olumu-38.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!