Kalemim kelimelerin şakağında yuva kurdu.
Işıl ışıl parlıyor duygularımın öz yurdu.
Raks eden cümlelerim ruhumun çocuğu.
Kalbim ilk şiir kitabımı doğurdu.
Isıtıcı misali ısıttı sözcüklerim insanların gönlünü.
Neden yazdığıma şahitlik etti gönlüm.
Cemre düşerken yazıp anlattım dünümü.
Iskartaya çıkardım toksik duygularımı, yazarak kurtardım bugünümü.
Şairanelik yakıştı mı bana?
İnsanca ilettim dertlerimi düşünce dara.
İnsanca ağırladım gözyaşlarımı, gözlerim baygın.
Rıhtımıma hoş geldin değerli okur, açık olsun bahtın.
Kayıt Tarihi : 20.5.2024 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!