Şairin Kalemi Şiiri - Kazım Başekmekçi

Şair kalemi kırdı.
Yeminler etti, onun üstüne.
Dualar etti hayallerine
Kırıldı kalem sonun üstüne.

Yaşama beddualar,
Ve binlerce beddualar,
Ölüme dualar yağdı gökten.
Gök yere kavuştuğu an.
Durdu içinde titremeler.

Yazamadı onu mısralarına,
Sığmazdı ki alem kağıtlara.
Kucak açtı ağıtlara.
Sevgiyi kucakladı da.
Sevgi ona düşman oldu.

Ve boyun eğdi hüsrana
Gömdü yüreğine,eritmek için.
Ağladı da için için.
Sezdirmedi muhabbet kuşuna.

Şair kalemini kırdı
Kırılan kalbinin üstüne.
Bütün yaşamına küstü de.
Sana küsemedi.
Bir tek sana küsemedi.

Söylerken titredi durdu.
Çünkü yüreğinde duydu.
O sesi hep duydu da.
Kimse onu duyamadı.

Hüzne boğdu gecelerini.
Izdırabı yaşam kendine
Duygularına isyan etti de
O duyguyu eritemedi

Külhanbeyi kesiliverdi, birden bire.
Boynuna taktığı halat, döndü kendine.
Bütün geçmişini askıya aldı da..
Ve sevgilim kendini asamadı.

Şair kalemi kırdı.
Umuda köprü yaptı.
Herkes gelip, geçti de
Bir tek o geçemedi.

Şair kalemini kırdı.
Yüreğine set çekti.
Bütün alemi incitti de
Bir tek seni incitemedi

Şair kırdı kalemini.
Giydiği beyaz gömleğin üstüne,
Vereceğin bir tek sözün üstüne,
Senin üstüne, hep senin üstüne...

Ve şair kırdı kalemini.
Anın üstüne, aşkın üstüne
Yeminler olsun ki sana.
Gül koklamaz senin üstüne.

Şair kırdı kalemini,
Ateşine kor yaptı.
Bir cehennem alevinde.
Bir tek seni yakamadı.

Şair kalemini kırdı.
Ve bir gül sevdi,
Otuz yaşın üstüne.
Sevdi de dağları aşamadı.

Şair kırdı kalemini,
Beş vakit okunan ezanın arkasından,
Çıplak ayaklı Afrikalı sedasından,
Kuraklığın ortasından ölümün yasından.
Ağıtlar koyverdi, gülün üstüne.

Ve şairin gözyaşına doyunca.
Gül serpildi bahçe boyunca.
Şair kırdı kalemini,
Gülüne kanat yaptı boyunca...

.