Şairin Kalemi Şiiri - Turgut Can Demiral

en zor zamanlarda dahi
seni düşünmek kadar acı veren
başka bir şey daha yoktu içimde
aynı avuçtan su paylaşmak kadar zor
ayrılık vardı sonunda hastalıklı
şairin kalemi kırıldı

sen diyordum ya hani
o sen değil yalnız biraz sevdaya tutkun
biraz ışık istiyorlardı son sözleriydi
lakin yazamıyorlardı kendilerini
hayatları gözlerinin önünden
bir film şeridi gibi gelip geçti
şairler gece ölürler...

tanrım ne acıydı bu
wolfgang goethe'yi anımsadım bir an
son sözleri biraz daha ışıktı
eserleriydi tutkuları,insansa ilhamları
düşünceler duygularla dans eder gibi
hep insanın hayalinde
şairin kalemi kırıldı

en zor zamanlarda dahi
fyodor dostoyevski'nin sürgün yılları
ve nazım hikmet'in kavgası gibi...
sen denilen o gözü yaşlı insancıklardı
koyun sürüleri misali savrulup sürülen
şairin kalemi kırıldı

öksüz çocuklar kaldı geriye yetimler
düşüncelerinde tutsak
hislerinde hüsrana uğrayan ezilenler
sis perdesi girdi araya ani oldu
kurtlar çakallarla anlaştı
şairin kalemi kırıldı