Şairin ismi şiirin esmasında gizlidir - ...

Hangi aşk bu, nefes gibi alıp verilen.
Öyle bir duvar ki insan insana.
Yüreğimde ışıl ışıl g/özlerin.
Sana yazdığım şiiri oku, beni bestele.
Daima gönlümde yaşayan notaların şarkısısın.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Takvimlerde kaldı ey sevgili yaşın.
Zamanı seninle bölüşmek güzel.
Bir vuslata birlikte baş koyduk şems vakti.
Kendi gölgesinden uzaklaşıp ayrılıyor vakit.
Uyuyakaldın mı ey yar.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Kaç yıl oldu, hiç kimseye görünmeden dağlarındaki kar olmam.
Kendi gizli karanlığında gece,aşkla başbaşayız.
Beslenmeye başlıyor dualarından gönül heybemdeki harfler.
Yalnız senin var olduğun şiiri nasıl yazayım.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Tüm sözler zambak kokunu getirir.
Cemreler yüreğime düştükçe.
Ben başucundayım, sense bensizsin.
Ve işte kabusların yaralarından akıyor.
Soluk almayı nasıl düşündün.
Boşluğa dönüştü özgürlüğün.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Düşmedim, nasıl unuttun kabrime çiçek bırakmayı bir Fatiha’yla.
Ölmekle şiir yazmak aynı şey mi?..
Nasıl gizem tatlı sözler.
Vazgeçtim o günden beri.
Ve hiçbir şeyde söz hangisiydi.
Sen hala uykunun en güzel yerindesin.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Ben dervişlerle aşk sofrasında aminleri b/ekliyorum yüreğine.
Dedim ya yar!..
Yar olmak semahtır, huu’dur, dem dem.
Aynı şavkı bir gönülle duymaktır.
Bir daha asla!..
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Süre doldu bende.
Kesret içinde kaybolan yaralı kalbim şifa bulur mu dersiniz?..
Endişe nehri geçiyor şems vakti içimden.
Yoksa bu derdin dermanı Lokman’a mı kaldı.
Sonradan yaratılmış ahenk kınanacak kınanacak bir şey mi?..
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Cevaplanacak olan bir soru gibi kaldı.
Tek o gün!..
O gün, bakın şu işe.
Gölgelerde saklanarak ölümü bekleyenler.
Yaşamanın nasıl bir şey olacağını bir düşünün kabir başında.
Çünkü imkansızdı, Fakat’lar sevgiye.
Ne olursa olsun bir sorundur.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

Şu ile bu arasındaki ince ayrımdadır insan.
Bizi burada ilgilendiren aşk.
Devamlı ateşi külünde canın.
Mutlu duygularında dolanıyor kendi kendine.
Her şeye rastlanan aynıdır.
Zamanın içindeki kuyunun suyu çarpmakta vakte.
Bütün kaynakları birbirine bağlayan duan v/ar’sa aşk olsun.
İnsan’ın insan’da kabuk b/ağlayan y/araları var.

(Y.ed - Engin Demirci)