Şairin Günlüğü Şiiri - Enver Hergüler

Dünkü gibi gene
Elinde kalem, çolpanı bekler
Ne hikmetse, galiba
Ona ilham verir karanlıklar
Olsun ki geceleri geçer bidar.
Ve dökülür kâğıda kendiliğinden
Asırlara meydan okuyan
O muhtaşem mısralar...

Dilerse yakamoza uzatıp elini
Yanına çeker
Kaybettim sandığı sevdiğini
Ve takar, o narin boynuna
Yıldızlardan oluşturduğu hediyesini.
Akabinde kondurur dudaklarına
Kordan farksız busesini.

Ona nur saçar karanlık
Yoksa şair karanlığa mı aşık?
Biri!
'Aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın'
'Yıldızlı semalardaki haşmet'
Demiş bir diğeri.
Hâla mı yalnızlar
'Gökyüzünde yalnız gezen yıdızlar'
Ya her gece mehtaba çıkılan adalar.
Kalemi elindeyken şairin
Aydınlığa dönüşür karanlıklar.
Kara toprak bile,
Mesaiye son verir
Üstelik renk değiştirir
Ay ışığını görünce....

Velâkin zaman nakışını işler
İnce ince hem de sinsice.
Kalem nice iz bırakır parmağında
Farkında bile değil
Gününü değerlendirir gönlünce
Günlüğüne nokta koymadan şair.

Sakın ola ki kalem düşmesin elinden
Yoksa aydınlığın karanlığa
Dönüşmesine olur neden! ! ! .