Şairin gözyaşları... Şiiri - Mehmet Tunçer

İN GÖZYAŞLARI.

Gelişinden önce,
Karınca istilasına uğrardı gözlerim.
Azgın dalgalara direnen sandal misali
Sallardı bedenimi yüreğim.
Bir uğultu başlardı kulaklarımda
Sesini duyardım
Saçların yayılırdı yüzüme
Yudum, yudum içerdim…

Gelirdin..
Otların arasından sızan bir su misali sessiz
Gelişin hep korkuturdu beni
Ya bir gün geldiğin gibi gidi verirsen
Habersiz..
Sessiz…

Her gidişinde
Yarına sözleş sekte
Sen giderken hep ağlamaklı olur
Bakardım ardın sıra
Buruk bir sızı duyardım yüreğimde
Ya yarın olmazsa…

Dilimde söylenmemiş onca sözcük
Cümleler kurardım.
Duymadığını bilsem de sana seslenirdim.
Ve derdim ki;
Sen varken, Mutlu biterdi tüm masallar.
Sen varken, Hep çiçek açardı balkondaki saksı çiçeğim.
Sen varken, Çocuksu mutluluklar sarardı yüzümü.
Sen varken, Ben şiirlerimde ağlamazdım…

Sen..
Şair ve de aşık....
....Ve de sudan bir sebeple terk edilmiş
O şair nasıl ağlar bilirmisin?
Yağmur yağmadan önceki
Toz bulutuna hazırlıklı olsa da.
Fırtına kopup ta yağmur başladığında.
Hep ıslanır ihanet yağmurunda.
Her yağmur damlası düştüğünde
Damla
Damla
İncecik kırılgan yüreğiyle
Sindire, sindire çekse de acıları
Mutluluklar diler giden sevgiliye…