Şairin Gözyaşları Şiiri - Deli Divane

Şehrin ışıkları bir bir söndü yine gözlerimde
Hasret bir kor gibi yanıyor sinemde
Yüreğim kaldı bırakıp gittiğin o yerde
Günler ayları kovaladı aylar yılları
Elimde kırık dökük anılar kaldı
Her gün koşarım sana hayali
Dindiremedi geçen seneler hasreti
Kırık bir gönül kaldı elimde mahzun ve kederli
Bir gün gelirsin diye gözlemekten yolarını
Yine sararsın diye boş kalan kollarımı
Bir gün, belki bir gün silersin diye göz yaşlarımı
Kimseler görmesin diyorum ağladığımı
Ne olur sana çevir artık yollarımı
Yüreğimi koşturdum sana doğru
Anılar hasret dolu
Yüreğim çaresiz, yüreğim kimsesiz
Yetim kalmış bir çocuk edasıyla
Boynu bükük kalmış bir öksüz gibi sahipsiz
Usandım boşa açılan kapılardan
Karanlığa çıkan yollardan usandım
Sana sesleniyorum
Duy artık ruhumun derinliklerindeki Feryadımı
Çöllerin beklediği yağmur gibi bekliyorum seni
Karanlığıma güneş gibi doğuşunu
Vuslatın bağrımda büyüyen bir yaradır
Sensiz her günüm bir derin uykudadır
Sen yoksan beyazlar bile karadır
İstediğim ne mülk ne de maldır
Gönlümün vuslatı sevgiliye kavuştuğum andır
Hasret yayından çıkmış bir ok
Ondan gayrı bir dileğim yok
Derdim herkeslerden çok
Sen benden gittin gideli
Gittin gideli sisli pencerelerden bakıyor gözlerim
Her şey bulanık her şey isli ve her şey puslu
Güneş doğmuyor penceremde
Ne de yıldızlar ışıldıyor gecelerde
Karanlık; bir ağ gibi örülmüş yüreğimde
Sensiz baharlar kapımı çalmaz oldu
Hazanlar kapımı mesken tuttu
Sonbahar kapıma kilit vurdu
Senin baharından kalan son çiçek gözlerimde soldu
Şarkılar hep seni anlatırken
Nâmeler hep seni söylerken
Rüzgarlar hep seni fısıldarken
Yağmurlar senin için yağarken yeryüzüne
Her şair bir şiir olur dökülür yüreklere
Yaşlar dolmasın gözlerine
Acılar çökmesin yüreğine
Hazanlar düşmesin bahçene
Ben olmuşum bir Deli Divane
Şiirlerim dökülsün yüreğine
Ben ağlarım sen sakın üzülme
Çık gel yeniden EY YAR!
Bahar ol yüreğime
Ömür ver sensizlikten çürüyen ömrüme! ...