Şairin Asaleti Şiiri - Turan Tuncer

Yaktım gemilerimi, denizler yandı,
Aşka, yabancı yaşanan ülkelerden.
Umuduma yol yapmama az kaldı,
Senli yaralarımı söküp derinlerden.

Şiirle çarmıha gerdim, arsız ruhları.
Çekici attım ihanet cehennemine.
Toprağa karışsın şiirimin ahları,
Mevsimsiz, o son yaz gülüşümle.

Dünyaya, bu son bakışımdır senli.
Büyük yalanındır kalan, ellerinde.
Acılarım sızdı ruhumdaki çatlağa,
Şiir şahidimdir, son badeyi içişime.

Uyan gözlerim, bak toprak yanıyor.
Yangınım büyür; her rahmet inişinde.
Yüreğim değil senli şiirlerim kanıyor,
Şiirler karşılasın bir daha gelişimde.

Şimdi gitme zamanı; yar özün dönmüş,
Kalıp kötülerden olma, sırrı işin içinde.
Yanar diye bekleme, aşk ateşi sönmüş;
Şairin asaleti, kalkıp sessizce gidişinde…

Alkadraz_Kuşcusu
22 Aralık 2007 İstanbul
www.turksiirmektebi.com