koşarken bir şiir dinliyordum ağaçların hışırtısından
rüzgâr nasıl da geç kalmış
henüz sabahın ilk ışıkları
ve ben bütün günün satırlarının ilkini ezberledim
yüzerken baktım biraz denize
yakından çok da cezbedici bir sıcaklığı var
elinde bir yosunla koşan çocuklar gibi
sahilin en yakınında duran kovanın içindeki
sonra yüzümü silerken anladım dünün önemini
şairin aksine ben yaşıyorum bu ikilemi
şairin aksine benim elimde bir mendil vardı
onu yanımdan geçen köpeği kovalayan karga kaptı
beni de en yakındaki ağaç gölgesi
Kayıt Tarihi : 21.6.2025 10:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!