Duymuyorum artık hiç
Kimse kimseye baba diye seslenmiyor
Kızının elinden tutup yürüyen babalar yok artık sokaklarda
Gözünde şefkat
Yüreğinde yavrusunu koruma duygusu taşıyan adamlar yok
O parklarda sarılıp şakalaşan baba-kızlar vardı ya
Seninle ciddi ciddi konuşamam
Konuşursam kalbimi görürsün
Acılarımı,korkularımı
Sevinçlerimi görürsün
Geçmişimi görürsün
Tanırsın beni
İki kişilik bir yatakta
Yıllarca tek başına uyumaktı sensizlik
Tek başına uyanmaktı her sabah
Sırf doğduğu için güneşe düşman kesilmekti
Durduramadığım zamanın acısını
takvimlerden çıkarmaktı
Neden ağlıyorsun diye sordu insanlar
Cevap vermedim
Zaten onlar da gerçekten bilmek istemediler
Sonra bir melek duydu sesini yüreğimin
Sormadı neden diye
Yastığım ıslandı gene babam
Kokunu özledim
Hırkanı giydim
Şimdi duacıyım gözüme uyku girsin diye
Olur da gelirsin rüyama
Sarılırsın bana
Kokunu içime çekerim
Baba derim,babamm derim..
Sonra lanet an gelir uyanırım
Üzerimdeki hırkanı koklarım bidaha
Bidaha ve bidaha....
Kıble gibiydin sevgili
Yüzüm sana dönmeden
Huzur bulmazdı kalbim
Secde gibiydin
Her gün kapanmadan sevdana
Sen, ben ve hiç doğmamış bebeğimiz
Üçümüz bir tatile çıkalım
Cennetin en güzel köşesinden yer ayırtalım
Sen bana bak,ben bebeğimize
Bizim dişlerimiz,onun dişsiz damakları görünsün
Öylece çeksin fotoğrafımızı bir melek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!