Şairim...
Hiç kimsenin ıslanmadığı yağmurlar yağar kentime
Bazen bir serçenin göz yaşında ıslanırım
Bazen yavru bir kedin yalnız kalmış sesinde
Bir bankta ayrılık sonrası kala kalmış birinin
Göz yaşında ıslanırım...
Şairim...
Hiç kimsenin ıslanmadığı yağmurlar yağar kentime
Yaprak dökümünde bir ağacın sızısı
Kanadı kırık bir güvercinin çığlığı
Annesiz bir bebeğin açlığı ıslatır yüreğimi...
İşte o yüzden hiç şemsiyem olmadı benim
İçine düşüyorsa yağmur en acı kasvetiyle
Üşürsün ellerin buza keser yüreğinde ateşe inat.
Dedim ya şairim...
Hiç kimsenin ıslanmadığı yağmurlarım var benim...
//Hüsnü AVCI//
Kayıt Tarihi : 27.10.2014 18:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüsnü Avcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/27/sairim-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!