Şairi vuran puştu görmediniz mi

Bir şiir okunur kulaklarımda

Bir adres sorar devrim

Sonra bir çığlık duyulur sokaktan gelen

Şairi vuran puştu görmediniz mi...

Dönekler kaçar

Kurtulur zindanlardan

Paslı kelepçeyi ellerimize vururlar bizim...

Halbuki ne güzel sığınmıştım sana

Az da olsa uyumuştum

Terleyen atletimi odanda kurutmuştum..

Biliyorum

Az sonra bulacaklar bizi

Kimliğini bilmediğim bir puşt kesecek nefesimi

Sabah saatin dördünde yere yatıracaklar bizi

Sonra beş dakikalığına sigara

Sonra jop

İşkence devam eder güneş doğana kadar...

Ama yine de sevgilim

Okur musun yazdığım şiirleri

Diker misin yırtılan gömleğimi

Gözlerimin içine bakıp en sevdiğim türküyü

Söyler misin sabaha kadar

Ağzım burnum kırılsa da

Yine öper misin beni..

Bir mayın patlar suratımda

Çocuklar görmesin

Yüzüm perişan

Dişlerim dökük

Çenem darmadağın

Omuzum yerinden çıksa da

Yine tutar mısın ellerimden...

Bir adam şiir yazdı duvarlara

Bir puşt canına kıydı şairin

Oysa ne güzel şiir yazardı şair

Anlamını bilmediği uçurumlar arardı kendine

Bakardı gökyüzüne

O şirin gözlüğünün arasından

Yine aşkı görürdü...