Şaire şiir Şiiri - Murat Şendur

Şair şiiri okudu
Salondakilerin gözlerinden yaşlar süzüldü.
Belli ki herkes üzüldü,
Sanki kimselere benzemeyen bir duygu,
Herkesin içindeki yaralı yeri bulup dokundu.
Şairin okuduğu şiir,
Şiirin içinde bir hikaye.
Hikayede aşk.
Yapma,
Aşk olsa hikayesi şiire sığmaz.
Şairin okuduğu şiirin içinde ki hikayede geçen aşk.
Aşkın içinde yekpare olmuş,
İki insan.
Sarıldılar koskocaman.
Bu nasıl sarılmak,
Göklerden bir damla yağmurda bin bereket yağdıran.
Bu nasıl sarılmak!
Sanki ilahi bir hamurun içine karılmak
Bu bildiğin yeniden yoğrulmak.
Şair şiirin içine bir hikaye,
Hikayenin içine koskocaman bir aşk,
Helal olsun nasıl yaptıysa artık.
Asıl zor olan,
Aşktan büyük sarılmak.
Bu sarılmayı aşka,
Aşkı hikayeye,
Hikayeyi şiire sığdırmak.
Şaire söyledi bunu
Hiç kimselere benzemeyen duygu.
Ben ağlamadım dedi,
Hatta üşüyorum hala.
Bir kez daha anlatabilirmisin.
Aynı şiirin içindeki hikayede geçen aşkı
Aşkı yekpare bir can olarak yaşayan iki insanın sarılmasını.
Şair kapıya doğru yürüdü,
Süzüldü yanaklarından iki damla.
Kimselere benzemeyen duygu biraz üzüldü,
Ve sanki hüzne benzedi,
Biliyordu kime benzerse benzesin,
Birine benzemekle zaten tükenecekti.
Şair döndü az önce öldürdüğü duyguya bakarak,
Anlatamam dedi.
Bunu kısık bir sesle korkarak söyledi,
Tüm salondakileri yok sayarak.
Okuduğum şiirde ki hikaye dedi,
Hikayenin içinde aşk,
Ve aşkı yekpare yaşayan iki insan,
Belki bir daha aynı mısrada buluşamaz,
Kim bilir belki de kimse
Bir daha öyle sarılamaz.

Çukurovalı