Şairdi, Şiir Oldu Yüreklerde

Dağların doruklarındaki kar gibi,
Saçlarıma ak düştü birden.
Volkanın canlanıp patladığı gibi,
Beynime ateş düştü birden.
Yüreğime ağırlık çöktü sanki,
Basınçtan fırtınalar çıkaran.

Umuttu çocukluğumda,
İnanan insanların içinde.
Dosttu; işçinin, emeğin,
yanında yer alan.
Doğruluktu, dürüstlüktü, sadakatti,
Ödünsüz yaşadığı her gününde.
Sevdası; vatanı, ulusu ve aşkıydı,
Örnek alınan.

Ak güvercinler uçtu, masmavi gökyüzünde.
Akdenize doğru,
Umut oldu,
Barış oldu,
İnsanların yüreklerinde.

Şairdi,
Şiddete yer yoktu yüreğinde.
Hassastı her yanlış olaya karşı.
İnandıkları uğruna,
Unuttu bir an sağlığını.
Ve yıkıldı,
Yorgun yılların ardından.

Gecenin karanlığında ayrıldı istemeden,
Sevenlerini yalnız bırakarak.
Gökyüzünün karanlığında,
Şair bir yıldız kaydı sonsuzluğa.

Gözlerden yaşlar süzüldü yanaklara.
Yaprakların üstündeki çiğ taneleri gibi,
İçi dolu, dışı berrak,
Tertemiz sevgilerle,
İçtendi süzülüp gelen her damlası.

Şairdi,
Şiir oldu dizelerde.
Yüreklerde canlanan umuttu.
Bir an geldi ki,
Zaman aldı götürdü,
Sonsuzluğa onu.

Yaşanmışlığın içinde kaybolan
Yaşanmış oldu birden...

Cengiz ÇETİK