Şairden, Şairlere Şiiri - Adem Bayar

Bir şair öldü demişler,
İlgilenmemişsin.
Sebebini bile merak etmemişsin.
Ya da sormayı lütfetmemişsin.
Sana soranlara da
Şiir zehirlenmesidir, demişsin.

Başka bir şairi ağlarken görmüş,
Gülüp geçmişsin yanından.
Görmezden gelmiş ya da
Başını başka yöne çevirmişsin.
Vicdanın bile sızlamamış yaptığından.
Gözüne şiir kaçmıştır da, ondan
Islanmıştır kirpikleri, diye düşünmüşsün.

Bir başkasını yadırgamışsın
Kendi kendine gülüyor diye.
Hep yaptığın gibi, yine
Erkenden ve insafsızca yargılamışsın.
Sözüm ona şair sarrafıymışsın.
Ömründe ilk kez, belki de
Bir şairi anlamayı başarmışsın,
Onu da yanlış anlamışsın.

İki şairin düğününe davet edilmişsin
Her nasılsa.
Koşa koşa gitmişsin.
Önyargılarınla şahitlik yapmışsın nikahlarında.
Aynı anda iki şairin, sanki sözleşmişçesine
Sanki sana inat beyanda bulunmalarına
Şahitlik edişine içerlemişsin en çok da.
Oracıkta terk edecekmişsin neredeyse
İhanetlerine alışık olmadığın duyularını.

Kaf Dağı'nın ardında bir yerlerde meskunmuş
Şair takımı, senin bildiğin.
Bu dünya onlar için fazla gerçekmiş.
Kuralsız yaşamayı meşru kılmak için konmuş
Bütün kurallar.
Şairler bu dünyaya ait değilmiş.
Hayal meyal hatırladığın bir şiirde geçiyormuş
Şairlerin aç, susuz, oksijensiz kalabildikleri
Ama şiirsiz bir dünya düşleyemedikleri.
Şiirlerinse tertemiz, kirletilmemiş
Zeminlerde ancak yaşayabildikleri.

İlk bakışta anlamsız gelmiş sana.
Altı üstü bir şiir işte, demişsin.
Yaşam belirtisi beklemek abesle iştigalmiş
Alt alta sıralanmış birkaç satırdan.
Bu durum, eşyanın tabiatına aykırıymış.
Ama, bu çelişkiye düşmen bile,
Faklı kılmaya yetiyor seni, insanlardan.
Her şey bir yana,
Çevrendeki isimsiz şairleri
Geç de olsa, fark edebilenlerdensin.