“Şairce, Şiirce” Şiiri - Celal Çetin

İzninizle, fikrimi söylemek istiyorum.
Şiirin altındaki ismi tanıyanlar diyorum.
Dostluklar, beğeniyi etkiler biliyorum.
Nasıl ki, ünlenmiş bir ressam,
Kafası kızıp, fırçayı yaptığı resmin üzerine savursa,
Bir modern resim olur.
Çoğu kimse resmi anlamasa da, beğenmese ayıp olur.
Ressamın İsmi, kulaklara kazınmıştır zira.
Şiirde de durum farklı değildir.
Başımdan geçen yaşanmış bir olay.
Fakültede okuyan üç kızım var, ben onlar kadar okuyamadım.
Kendi yazdığım, kendimce çokta başarılı bulduğum, bir şiirimde.
Fikirlerini almak istedim.
Kızlar bir şiir yazdım, okuyayım bakalım, nasıl bulacaksınız dedim.
Ben şiiri okurken, birbirlerine mimik yapıyorlar,
Beğenmediklerini ifade ediyorlardı, adeta.
Ya babaaa, buda şiir mi ki, şimdi dercesine.
Sonra ağız değiştirdim.
Nasıl beğenmezsiniz, Fazıl Hüsnü Dağlarcanın ünlü bir şiiri, dedim.
Değerlendirmeleri değişti.
Hepsi bir ağızdan, heleee babaaa dediler,
Senin bu şiiri yazamayacağın belliydi.
Sanırım maksat hâsıl oldu.
Marifet, güzel şiir yazmaktan ziyade, isim yapabilmek.
Daha fazla eş dost edinebilmek.
Anlatabildim mi şair, şiir ne demek.!
Aklına gelende, yazar ve şair. (Celal ÇETİN)