Şairce Bir Ölüm Çağırır Beni

Gökyüzüne kuşlar uçurduğumdan beridir
Mavi takılır kalır kursağıma
Sırtımdan vurulmak nedir hiç bilmedim ben
Sadece lokmalar boğazıma takılmasın diye vurdular sırtıma
Düştüğünden beri cebimden misketlerim
Bana hep kalmak düştü gidenlerin ardında
Kalmak ne ağır bir yük adamın omzunda;
Yalnızca ölerek terk etmiyor sevdiklerin
Ve yalnızca öldürerek
Bıraktığımdan beri arkasında kahkahalarımı üç tekerlekli bir bisikletin
Bir yanı hep eksik kaldı "akşam ezanı okundu" diye geldiğim evi
Yüreğimi yamaladım hep, unutuğumdan beri yamalamayı elbiselerimi

Ve şimdi otuzlu yaşlardayım
Şair, yarısı demiş yolun
Kim bilir yarısında mıyım sonunda mıyım?
Bakmışsın bir sancı peydahlanıyor geceleri
Uyandırıyor ama kaldırmıyor yataktan.
Çok geç anladım bize yanlış öğrettiklerini
Vatan haini olmuyormuş insan şiirler ezberleyince Nazımdan
Baksana sanırsın hem şiir miras kalmış bana
Hem şu siyatik belası ondan.

Yani benim güzel abim
Ne zaman ki gökyüzünü kattım yüreğine
Ve sularımı döktüm denizlerime
Şairce bir ölüm çağırır beni
Ama ben mi sevdalıyım bozkıra
Bozkır mı bana
Kal diyor, yazacak çok şiirin var, kal biraz daha
Ben mi? O kadar duygusal olamıyorum:
"Karışma "diyorum" işine Allahın, bir daha"