Şair yürekler Şiiri - Yusuf Gökalp

Bak işte yine karanlık bir sokaktayım
Yürüyorum, adımlarım bilinmezlere...
Cebimde, sımsıkı avuçladığım üç beş hatıra,
Yürüyorum, virane yüreğimi göstermeden kimselere...
Uzaktan kulaklarıma dolan aşina bir türkü nakaratı,
Şair yüreğimde bitmeyen sevdanın acı ıstırabı,
Öyle ya; şairler hep yalnız yürürler sevda yokuşunda!
Dillerinde hazin aşklara yazılmış bitmeyen sözler,
Sırtlarında dünya ağırlığınca çatırdatan yükler,
Biliyorum, Biliyorum bitmeyecek bu adımlar bitmedikçe bu keder!

Bak işte yine karanlık bir sokaktayım,
Yürüyorum adımlarım bilinmez mecralara,
Beynimin felce uğrayan tarafında yine sen,
Yürüyorum, sarmalanmış dört yanım anılarınla,
Kuşatılmış bir kaleyim öylece sokak ortasında
Bir istila sanki,
Her tarafımda sen yüzlü neferlerin taarruzda
Şahiler yıkıyor burçlarımı, dağıldı taşlarım her biri bir uçta,
Yürüyorum şair yüreğim bitmeyen bir savaşta..
Bak işte yine zifiri bir sokaktayım,
Sol yanımda sana dair biriktirdiğim sözler,
Yürüyorum, haykırmak için hep seni arıyor gözler.
Öyle ya sen iyi bilirsin; şairler hep en güzel sever,
Ne zaman bir yerde hüzün çökse yüreklerine;
Kalem her daim yaş döker, kağıtlar her daim siler,
Kimi zaman uçan kuşlardan toplar heceleri
Kimi zaman sevda kokan kıpkırmızı güllerden,
Mevsim bahar olsa da yakasını bırakmayan güzlerden,
Oysa hiç bir şair yazamadı sevdayı, Hep ruhsuzdu kelimeler!
Hiç biri dökemedi ne yazık, mahzenine kilitli kaldı en güzel heceler.

Bak işte yine karanlık bir sokaktayım
Üşüyorum, ruhum sırılsıklam,
Yağmur damlaları asılıyor kirpiklerime
Şakaklarımda kara kışın soğuk sancısı
İliklerime kadar sinen keskin bir zelzele
Üşüyorum!
Deniz mavisi gözlerde kopan umursamaz bir fırtına
Ve hissiyatımda dalga dalga durulmayan özlem,
Kahır dolu yürekler kadar karanlık,
Dipsiz deryalar gibi sonu belirsiz bir matem.
Yoruldum!
Sadece beden mi yoruldu dersin?
Sanmıyorum!
Ruhlar daha çok yorulur bazen...