Usandım savunmaktan,
seni kendime karşı,
şair yine kahrediyor,
anma, sorma unut diyor,
Benim de beklemekten,
artık içim karardı,
O gülen seven yüzüm,
sensiz soldu, sarardı,
bir yanda yıllarım, emeklerim,
bir yanda çatırdayan sabrım,
doluya koysam almıyor,
boşa koysam dolmuyor…
Kimse böyle bu devirde,
uzun yıllar bağlanmazdı,
eleğin üstünde kalanlar,
bilsen ki, ne kadar azdı,
gönlümde sevdan,
bir yanda hicran,
bu ne biçim bir yazdı,
Yoruldum ey gönlümün güzeli,
nedir benden benim bu çektiğim?
silerse gönlünden hiç olur emeğim,
ki bilirsin şair, uçuk kaçık zır deli,
der ki- suskunluğunda,
vardır gizli bir dili.
Belgin Turan 06.06.2007
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 10:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçimizde kaç kişi yaşıyor acaba? Sevdiklerimizden başka. Bir yanımız aşka susamışken, diğer yanımız hayallerinden bile vazgeçmek istiyor. Gurur mudur bunu adı? Bir bilsem.
![Belgin Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/06/sair-yordu-beni.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)