sen tabloma en çok mavi boyadın
zaman zaman beyazlar saflıkla
bazen kırmızılar yakıcı..
ama en çok maviydi dalgalanan sonsuzlukta
ve ufukta gökyüzünde eriyen
uzak ıssız kumsal...
küçücülmüşüm, büzüşmüşüm kenarda
deniz geliyor
üstümü örtüyor beyaz dantel
ve çekiliyor
ıslanıyorum
el veda
ele veda
ellere veriyorum seni
binlercesine
binlerce martıya
elleri denizinin üstünde uçuşsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!