Şair Yanık ve Ateşli

Şairin ahını göklere tutuşturdum
Onun yanık ve ateşli olmasından
Sonra mumun ışığı nasıl karanlığı giderir
İnsan muradı yerine gelince kederleri dağılır

Ben gamımı gizli tutuyordum
Fakat derdimi söylesem bilmem inanırmı
Sevdiğim bu gül mevsimidir
Bu mevsimde sular bulanık akmaz

Aşk yüzünden çılğına döndüm
Ben yarimden ayrı düştüm
His ve hayallerimi yarım bıraktım
Bindim sessiz bir gemiye denize açıldım

Son ışıklarla akşam bulutları
Kayboluyor akşam karanlığında ufukta
Beni hasta aşık eder yanlızlığım
Bu geminin içinde bu ıssız denizde