Ne güzeldin sen İstanbul
Günün ilk ışıkları vururken denizin üzerine
Nedendir bilmem
Gözleri ışıl ışıl parlayan afacanlar
O ele avuca sığmayan yumurcaklar gelirdi aklıma
Hiçbir ses duyulmazdı
Yalnızlığa eş karanlık gecelerin sonrasında
Odama süzülen günün ilk ışıklarında,
Ağaran şafakta, benimleydi sevdan
Hançer olup bağrıma saplanan hasretine
Ve
Körolasıca inadıma rağmen özlüyordum seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!