Şair Yalnızlığı Ve Gölgeci Kız

Yıkık şehirler görüyor aynada
Kırılmış,sönmüş fenerler
Çizgi çizgi yılları görüyor
Nasıl geçiyor amansız..
Yaşlar iniyor yerlere
Keybedilenler bir keskin şerit gibi
Çığlıklar zehir zemberek
Bir çınıltı,çok uzaklardan!
Eriten bir hissizlik
Aynalar,yırtılsın aynalar!

Bir selvi yitiyor gözbebeklerinde
Bin hasret,bin kasvet yitiyor
Bir namlu ucu gibi şakağında,
Derin dipçik darbeleri
Sıkılmış dişlerin gıcırtısı
Bir bela uyuyor alnında!
Bir bir sönüyor lambalar
Zifirinde bir gecenin
Eriyor,eriyor aynalar!

Bir uzak şehrin kıyıları
Pırıl pırıl ay gökte,
Uçlarda en ıssız
Sanki mercanlar doğuyor
Sanki rüyalar,
Sanki rüyalar dolu kentte
Gölgeleri bir bir topluyor
Bir şu gölgeci kız
Bu şehirler kadar
Bir de bu şair yalnız..

Asırlar solmuş cüzdanında,
Elleri yosun tutmuş hep
Gemiler beklemekten kıyıda!
Çıldırmış bu geceler
Depremler oluyor bir yanında
Yıllar geçti sanıyor
Bir buğlu mevsim gibi gözleri
Çakılmış rıhtıma
Ağlıyor ağlıyor ağlıyor..!