Her sabah söylediğim
Hani günaydın der gibi haykırarak
Dilimden adını alabilirsin!
Yatağımdan kokunu
Yastığımdan tel tel saçını
Bütün bir okyanusu bir deniz kabuğunda
Uçan bir martının ıslak kanatlarında
Ya da bir balığın gümüş renkli pullarında
Hissedebilmek!
Bütün bir ormanı bir çam kozalağında
Aşinayım ben duruşuna
İç yakan o hançer bakışına
Saçlarının rüzgardaki
Hoyrat akışına aşinayım ben
Ta ezelden yokluğuna
Aşk nerde diye sorma bana
Aşk hem içtedir hem dışta
Yerde gezen karıncada
Gökde uçan kuşta
Esen hoyrat rüzgarda
Görmesini bilene dört yanındadır!
Bir tövbe yapsanda beni dilinde
Dönen bir pervane olacağım tepende
Kaçsanda benden en uzak yere
Koşan bir gölge olacağım peşinde!
Say ki prangalara vuruk
Bir delik sandalım ummanda
Dünyayı çağırsam imdada
Geçti, geçti artık ne fayda
Gelmeyeceğini biliyorum!
Umudum çıkmazken yarına
Çare umup da suretimden
Ta ki duvarlara gözlerinden
Hayalim çizdiğin gün anlarsın
Ellerin boşluktaki raksıymış yalnızlık!
Ne bir ses kulağında, ne bir nefes
Sen dalında bir güldün
Koparmadım seni hiçbir gün
İstedim ki ait olasın yalnız kendi dünyana
Havaya karışan kokun zaten bir bağdı aramızda
Anlamsız sınırlar çizip
Bilmem ki ne buldu sende bu yürek
Nehir olup coştu da nafile!
Ne sen bir kayık olabildin
Ne ben bir kürek sonunda!
Ne vardı sanki sana öylesi delirecek
Hayat çok sesli bir korodur
Anlamak için dinlemek bir yoldur
Kalbi sağır olana duyması zordur
Duy da anla derim vakit varken!
Yalandır kalbin bir pulda gülmesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!