Şair ve şiir... Şiiri - Hatice Nayır

Bir şiir bağlıyordu şairini,
Bir şair şiirini terk ediyordu.

Yağmur sadece şiiri ıslatıyordu,
Hayat sadece şairi...

Yollar bitmiyordu yürüyerek,
Hüzün geçmiyordu.

Ne bir kuş ses oluyordu sesimize,
Ne bir bulut sessizliğimize...

Susmak kadar yorgun,
Yaşamak kadar kırgındık.

Boynumuzaydı vebali
Bilinen tüm aşkların...

Kurşun gibi ağırdı her şey,
Biz gibi acımasız...

Bir şair yolunu bekliyordu şiirinin,
Bir şiir dönmüyordu yalnızlığından...

Şair susuyordu,
Şiir hüzün kusuyordu.

Hayat geçiyordu hızla...
Ve şair sadece şiirini seyrediyordu.