Her şiir,
sözcüklerin gizemli ormanında
çıkılan bir keşif yolculuğudur.
Bazen,
buz kesen bir havada,
karanlıkta ışık arayışıdır…
Bazen,
cayır cayır yakan güneş altında,
sözcüklerin gölgesine sığınarak
yol almaya çalışmaktır.
Bazen nedensiz sevinçler,
kuş cıvıltıları gibi yoldaşlık eder sana;
bazen,
nedensiz bir burukluk,
çalı dikenleri gibi tırmalar yüzünü.
Bazen dışın ateşlerde kavrulurken,
için titreyerek…
bazen,
buz tutmuş bedenine inat,
içinde, yüreğinde,
yüreğinin ta içinde
çatır çutur yanan bir ateşten
kurtulmak istercesine,
koşarsın da koşarsın.
Şair, neyi anlatmak isterse istesin,
şiir, neyi anlatabilirse anlatsın,
ya da hiçbir şey anlatmasın,
ne yol biter,
ne de yolculuk.
Ne yorgunluk son bulur,
ne de arayış.
Tutku da tükenmez
özlem de.
*
Her şair,
sözcüklerin gizemli ormanında
yolunu kaybetmiş çaresiz bir kâşiftir.
Aralık, 2015
Hasan ZekiKayıt Tarihi : 28.12.2015 01:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!