aralık
aşklarımın şehri
ayrılıklarımın
bu yıl da aralık bitti
sen gittin ya
giderken
kalbimi de söküp aldın yerinden
sen böyle aşksız
ben böyle yüreksiz
ne yaparız şimdi
giderken
yüreğimi de alıp gittin ya
sakın o yürekle sevme
taşıyamazsın, yakar öldürür seni
bedenimi yaktığı gibi
gözlerimdeki ışıltıyı hadım ettim
bütün çocuklar küsecek belki
ve hiçbiri bağdaş kurmayacak artık soframa
ama artık bu beden
ne yeni bir heyecan taşıyabilir
ne de adına aşk denen kansız bir yara
bir gün ben de evleneceğim
eğer çocuklarım olursa
çocuklarım
burnumu tırmalayacak sevgi damlacıklarım
bellerinden tutup havada sallayacaklarım
yanaklarına ikişer gamze ekleyeceklerim
çocuklarıma
saygıyı, köpek beslemeyi, dans etmeyi belki ama
aşkı asla öğretmeyeceğim
ve sen ıhlamur kokulu kız
hep bir bahane bulup geliyorum ya sana
tüm bunları utangaçlığıma yor
seni sevmesi en kolayı inan
gözlerine bakabilmek zor
25/01/2006
Önder NalbantKayıt Tarihi : 5.2.2006 18:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!