Şair Timur Şiirleri - Şair Şair Timur

O gün ki ruhunu tabloma üfledi Ressam,
Neme lazım, ana karnından çıksam çıkmasam.

Soğuk ile evlenmiş her durakta,
Birer birer
Biner gibi
Yapar her çanta.
Sığar mı hiç alınmak istenenler
O

Farkındalığın yeniden kazanılma şansı,
Bir sonbahar, akşam vakti,
Sessiz sessiz,
Gözü örtmüş tonca yaprağı dökmek
Ve
Ağaç altında uyuyakalmışlara

İki tabaka arasındaki farkın düzelmesi
Ve
Eşitliğin korunması
Yalnızca
İnatçı üst bedenin kendi için
İhtiyacına bakmadan hunharca depolandığı bölgeleri

Sanki vakıf geleceğe.
Neden gülümser kara karga?
Yaprak uykulu
Rüzgar yok.
Mümkün mü içimdeki dalga?
(Tekrar Tekrar

Bulması şart yolunu.

Sokulduğu ortama ayak uydurmasıyla tanınır
Gaz Oğlan.
Dahası, çokça var altını.
Ambar ambar arpa...

Gevşerse zamanın menteşeler,
Ölü akrep hurdamı eşeler.

Küf kaplı kırmızı kapaktan
Geçiş yok köhne odalara.
Yanan aba, iz bırakmadan
Adım atamazmış eğri borulara.

Yeni bir sahibe ihtimaline dahi inanmamaları
Gösterir ki;
Konmasını ister önüne her daim, kap yaş mamaları.

Ağanın ziyafetinden kayıp giden çorbayı
Bacası tütmeyen ahali
Güç bela doldurdu
Şarap fıçılarına.
Ne yapsınlar başka?
Efendilerin dikkatini bir tek