Şehr-i İstanbul çekti, kan çekti geldim.
Ben yağmurları ardımda bıraktım geldim.
Burada hem lodos hem poyraz esiyor.
Belkide kalbimi zindanından kurtarmak için geldim.Belkide hiçbiri!
Bilmiyorum.Yalnız kalmak için geldim belkide, korktum göğümde uçurtma uçuramamaktan,bilmiyorum.Kalıcımıyım! Galiba evet.Ellerim titrek sözlerim gibi.Kararsız dokunmaya ve dokunulmaya.Belkide kaçtım senin gibi.(Evet yaşasın prens)
Şiirler var mıdır bilmem bir insanı bütünleyen, ben bulamadım.Umutsutsuzlukta da var umut ta yüreğimde ve daha çok kızımın gülümseyişi, tanımlayamadığım gerçeklediğimin ötesinde.
Ben sevecektim, hazırdım
Dalmaya dipsiz kuyulara
Elbette korkularım vardı, yalnızlıklarım
Çocuklarım vardı ve birde karım
Uykusuzdum, açtım, liman aradım sende
Oysa sen çekip gittin, yelkenini aldın
Yüzümde kederli çizgiler
Gülümseyişim boşluklara çarpar
Aşk nerededir
hangi acıdır,beni sarmalayıp bütünleyen
Acıdır bendeki mutluluk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!