Önce kalemimin ucuna gelmiyor yazacak bir şey
Susuyor kelimeler...ben susuyorum...
Bu gece karanlık içim
Beni bile kabul etmiyor benliğim
Boğuluyor sanki sessizliğim
Yok diyecek hiçbir şeyim
Sana hasret bu iklim
Yer,gök sana susamış
Benim mabedimdeki tek yangın
Sana...
Sen,kurak bir toprak
Ve alev gibi bir hasret...
Kendimi saklayıp zırh gibi kafeslere de saklasam
Düşünmeyip sonsuz mavilere de bıraksam
Sen içimdesin...
Ben yalanları bile bile söylüyorum
Seni benliğimden uzaklara sürgün ediyorum
Can çekişiyorum...
'Seni sevmiyorum'dediğin an boyun eğdim yazgıma
Direndi yüreğimde güvercinler
Ama sert kayalarına çarpıp öldüler...
Gömdüm yüzleri tertemiz; ama içleri mızraklı çocuklarımı
Sevdamızın çocuklarını...
Onlar artık doğmayacaklar yeşil gözlerinde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!