Bu yalnızlıklar şehrinde hayat bir garip.
Kalemim küsmüş bana,
Aynalar bakmaz olmuş yüzüme.
Soru sormalar yok…
Cevaplar da…
Bir garipmiş bu şehir.
Şişman ressam,
Bir kaç fırça darbesi,
Sen ve ben
Yeniden hayattayız işte…
Yine o kırlarda geziyoruz huzurlu ve mutlu…
İşte sen ve ben.
Ruhumdaki hayalet çık yeryüzüne
Görsün tüm körler ışığını
Gözyaşlarını dök içlerine…
Sesini duyur sağırlara…
Anlasınlar zindanların sessiz çığlığını
Acılarını paylaş dünyadaki tüm insanlarla…
Sonbahar yağmurları
Neredesiniz?
Bu güz ıslatmadınız soluk yüzümü
Gözlerime düşmedi şifalı damlalarınız
Nerdesiniz?
Nedir bu hüzün yapraklardaki?
Kayboldum ruhumun derin karanlığında
Sıcak bir ışık
Dokun yüreğime
Derinlerine sız
Bu yorgun ruhun
Anla büyüklüğünü acısının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!