Ey Küheylân bakışlı Cân,
Taksimde Size düştü Çeşm-i Giryân,
Bî tâkatım vuslatınıza, tükendi yorumum,
Lâkin aşka layık ruhunuza, sevgimi besliyorum...
Boşuna feryat etmemişiz Ey Nebî,
Kâbe’ne karalar bu kadar yakışmamıştı diye,
Yâ Râb; figanımız göklere daha erişmedi mi?
Kahhar ismin tecellî etsin diye…
Seni karalamakla karalanan yüzlere Ey Nebî,
Bir şiirdir ne ki tüm hayatım,
Nedir ki yani atarsın bir köşeye,
Bir manasız bakış, ve boş bir yanın,
Ne bilirsin, bir can da gider beraberinde...
Nedir yani ardıarası bir aşığın var,
Ağlar durur o kendi kendine,
Hayatım; bir keşmekeşlik yumağı,
Meskenim; sensizlik şehri yokluk sokağı,
Kalbim harap olmuş, adeta çile yatağı,
Gözüm; maziden kalmış bir ağlama duvarı...
Yine nedenini bilmeden,
Zîr-ü zeber ettin beni, oldum Siyeh-kâr,
Kûşî gönlün konmuş güle, nâmı Zülfikâr,
Kalmadı benim için ne Dilber, ne de Yâr,
Bir kere nazarın yeter, Ey Nigâr-ı Gülizâr...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!