çiçekler hep gülümser mi sevgili...
bazen yapraklarının acıdığı olmaz mı...
matem rengine bürünmüş baharlarda
kokularını kimlere verir dersin...
yalnızlara mı?..
gözlerim bozuldu...
sıtmam azdı...
titremeler daimi...
varlık..ehh.işte...
hergün derimin biraz daha soyulduğunu görüyorum
ve canım yanıyor...
Kalıtsal yorgunlukların sırası değildi biliyordum...
Ama nedense içimde taşımaya çalıştığım umutlarım
hep ağır geliyordu, yük oluyordu,
sırtıma dayanılmaz ağrılar biniyordu...
Kekeme muziplikler yeterli değildi yaşamda...
biliyordum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!