Şair, Şiir Ve İman

Bir gün beni çağırdı
yanına.
Bak evlat dedi;
Yalnız miras bırakmak
yetmez yarına.

Sen sen ol namazını kıl,
Yaşamayı öğren,
sevda ve duada.

Ne bileyim, gençlik işte,
Nasihatını yıllar sonra,
hatırladım.

Bir gece üşürken sevdadan,
Geçti yolum:
Kuran anlamından.

Şöyle diyordu Rab!
Kıl sabah namazını
Çünkü ona melekler şahittir.

Ve bir gece yine yanarken,
Hasret dolu sevdamdan,
Haberim oldu ikindi namazından.

Şimdi, şu an müezzin sadada,
Öyle bir okuyor ki,
Bilmem hangi makamda.

Sanki Allah ım bana gel dedi!
Bende oluştu,
Secde bilinci.

Koştum abdest aldım,
Durdum huzura,
Sevdiklerime ettim dua.

Ömrüm oldukca seveceğim,
Yare hasret insanım,
Secdede öleceğim.