Şair saklanır şiir saklanmaz

ŞAİR SAKLANIR ŞİİR SAKLANMAZ
— Umut Engin Deniz

Yazar saklanabilir.
Yüzüne bir maske takar, hayata karışır.
İktidardan, halktan, sevgiliden, aynadan saklanır.
Ama şiir — asla saklanamaz.
Çünkü şiir, yazanın ruhundan sızar.
Ve ruh saklanmayı bilmez.

Cinsel yönelim, yalnızca bir yatak ya da arzudan ibaret değildir.
O bir bakış açısıdır.
Hayata nereden baktığını, neye dokunup neyi reddettiğini belirler.
Dünyayı nasıl algıladığını.
Ve işte tam da bu yüzden, şiir insanin içine siner.

Kimi şair bunu kabul eder, estetiğe dönüştürür.
Kimisi ise yönelimin çevresinde dönüp durur,
şiiri kendine zincir eder.

Ben, şiiri evrensel bir çağrı olarak görüyorum.
Bir yarayı anlatırken herkesin tenine dokunmalı.
Bir aşkı işlerken cinsiyet değil, insan yanmalı.
Bir ölümden söz ediyorsa,
gömülen sadece bir beden değil,
bizi eksilten her şey olmalı.

Şiir;
daraltıldığında susar,
kimliğe indirgenirse küçülür,
maskeyle yazılırsa ölür.

Şair — kendi acısından yola çıkar.
Ama orada kalırsa, şiir yalnız kalır.
O acıyı arıtırsa, dönüştürürse, evrensel bir duaya çevirebilirse:
İşte o zaman şiir, şiir olur.

Sanat; kendini anlatan değil, herkese seslenen bir dildir.

Bu yüzden diyorum:
Yazar kendini saklayabilir ama, yazdıklarıyla kendini ele verir.
Çünkü şiir, ruhun çıplak sesidir.

Sözün özü budur:
Sanat insan içindir.