yüzüm bir kez bile gülmedi
aşkımın değerini kimse bilmedi
gönlüm senden başkasını sevmedi
buna sebep sensin başkası değil
ömrüm gelip geçiyor bilinmez
zalimliğinin kalabalığında
yalnız kalmaya çalışan sevgi adamıyım
farketmiyor artık
sevmen ya da sevmemen
eski parıltısı yok artık gözlerinin
o gülümseyen yüzün maziye gömülmüş
dol gönlüme ey fani rüzgâr
uçamıyorum götür buralardan uzaklara
kalbimin sağ köşesinde bir yâr
unutamıyorum götür buralardan uzaklara
gönül dinlemiyor kendi dilince
nasılda kandım o sahte gülüşüne
kanar mıydım, bilsem beni bu hale sokacağını
nasıl da o yandım güzel bakışına
yanar mıydım, bilsem beni bu hale koyacağını
aynalar bile farklı bakmaya başladı
baş belası yalnızlık sinsi bir yılan gibi sokuldu odama
akıttı zehrini vücudumun en ücra köşesine kadar
bu yalnızlık benim ki değil, senin yalnızlığın
dolaşsın senin için kanımda bu öldürücü zehir
olacaksa eğer sonum, ki olacak, senin elinden olsun
sevdan yüreğimde yeni filizlenmiş bir dağ çiçeği
sevgimi kalbimin derinliklerine gömmeye çalışıyorum
ama ne fayda inat etti sevgim girmek istemiyor
işte bu konuda sevgimle anlaşamıyor hep çakışıyorum
gözlerim artık senin gözlerini görmek istemiyor
seni deliler gibi sevmiştim, sevgim sonsuzdu benim
insanın hayat uçurumundaki
en büyük bağıdır sevgi
sen benden
bu bağı bırakmamı isteyerek
hayattan vazgeçmemi istiyorsun
zaten hayattaki tek bağımsın
ah o mavi gözlerin yok mu
baktı mı insanı derinlere daldıran
bana bir kez gözlerinle gülsen çok mu
sendin gözlerinle beni kandıran
önceden dalga geçerdim, alay ederdim
aşk nedir ki, bir aptallık, bir salaklık derdim
önüme geçen her güzel kızı severdim
öyle yanılmışım ki, ben bile anlayamadım
insan bir tutulmaya görsün aşka
hangi kişiye baksam seni görüyorum
aklımdan bir an bile çıkmıyorsun
tıpkı bir duvara mıhlanmış çivi gibi
iliklerime kadar tüm vücudum senle dolu
canımın yapraklarısın hayat ağacımda
en güzel anları seninle birlikte yaşıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!