Xestexanaya ziyaretine getdim. Pencerenin önünde durmuşdu. Sanki yağan yağmurun damlalarını sayırdı. Geldiyimden xeberi olmadı. Salam verdim, döndü. Uzun aylardan beri ilk defe tebessüm gördüm üzünde.
-Xoş geldin – dedi ve el görüşdük. Oturmaq üçün yer gösterdi. Hal-ehvaldan sonra:
-Yaxşı ki, bayramlar varmış, yoxsa gelmezdin buralara – dedi
Danışıb gülmesine baxmayaraq gözlerindeki kederi sezmek çetin deyildi. Gülüşünde bir hüzün vardı, içinde bir ölüm ağırlığı. Gözlerinin altına çöken kölge uzun zaman yuxusuz olduğundan xeber verirdi. Kimse anlamasa da şair üreyini şair ruhlu insanlar anlar. Heç vaxt şairem dememişdi, amma yazdığı şeirlerin her kes terefinden beyenildiğini bilirdi.
-Yeni yazıların varmı? - deye soruşdum. Uzun- uzadı üzüme baxsa da fikri uzaqlara getdi. Sanki kimseye deye bilmediyi bir şey vardı. Sanki deyil, vardı. Onsuz da kimseye demezdi derdini, içinde saxlayardı. Indi de beleydi. Üzden sakit görünse de içinde bir telatüm vardı. Sessizce ve sebirle cavab gözleyirdim, handan -hana:
- Yox - dedi
-Niye?
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta