Şair Ölümü Şiiri - Tolunay Karabulut

İntihar saatlerindeyim

Dağlara bakıyorum

Ve dağlar çekiyor beni

Kararı veriyorum

Kestiriyorum gözüme

Sisler içerisinde bir tepeyi

Rakımı alıyorum

Birazda beyaz peynir

Biraz turşu annemin eli değmiş

Şiirlerimide

Ağır ağır tırmanıyorum

Uygun bir yer bulup

Yerleşiyorum

Biir yudum rakı-peynir-turşu

Sonra yeniden

Yeniden derken

Kar ağırlaştırıyor kirpiklerimi

İçimde bir sıcaklık

Deme gitsin

Boşalan şişeyi sallıyorum

Aşağı

Sonra geriye kalanların hepsini

Bir şiirlerim hariç

Sessizce gömülüyorum

Ne ezan sesi duyuyorum –ne alkış

Yakalarda

Siyah beyaz fotoğraf bile değilim

Uzanıp

Örtünüyorum

Sonsuzluk örtüsü beyazı

Ve

Yatıyorum karın altında

Taaaa Bahara kadar

Donmuş bir elma gibi

Karlar eriyince buluyorlar beni

Belki

Sakallarım uzamıştır biraz

Biraz saçlarım

Kendimce böyle tasarlıyorum

Bir şairin sensiz ölümünü

Bana ne deme

Anneme haber verirsin değilmi

Üstad Metin Altıokun anısına