Şair olsam Şiiri - Yasin Tosun 2

Ben bir şair olsam seni yazardım.
Kalemde tomurcuk açardı,
Ben parmaklarımla tutardım,
Kaçırtmayayım diye.
Sen düşerdi kağıda,
Denize yakamoz düşer gibi.

Yüzünü güldürürdüm,
Şu coğrafyada çocukların.
Eğer yazabilseydim seni,
Kavuşmalar mahşere kalmazdı.
Ben de büyük adam olurdum,
Kalın kitaplar okuyup.
Sen de gitmezdin belki,
Şair olup yazabilseydim seni.

Ben seni yazabilseydim eğer,
Elim daha bir yumruk olurdu,
Hayata direnirdim,
Bir defa benim sesim gür çıkardı gür,
Belki damlara dolardı mazgaldan,
Umudu tükenenler ağlarken hüngür hüngür.
Onlara da umut olurdu..

Bir davam olurdu seni yazmaktan başka,
Yaşamaktan başka,
Yazmaya çalışırken yaşlanmaktan başka,
Gel diye değil bil diye.
Yazabilseydim seni,
Tüm derdim biterdi benim,
On derdim varsa,
Zaten dokuzu yazamamak seni,
Biri de hasretin,
Yani anlayacağın onu da sensin.

Ben seni yazabilseydim,
Temmuz olurdu yazdığım ay, ortalık buz keserdi.
Aydınlıkta göz yaşı dökmeyi sevmem,
Yazmış olsaydım seni, odamın ışığı sönerdi.
Belki boğazımdaki düğüm aşagıya inerdi,
O üşürdü bu üşürdü şu üşürdü,
Ben üşürdüm,
Belki sen sarılmaya dönerdin,
Şair olup yazabilseydim seni.

Ben bir şair olsam seni yazardım.
Güzelce anlatırdım seni,
Kıskansamda her şeyden,
Benim ne için eriyip bittiğimi herkes bilsin,
“Ulan ben olsam bende yanardım”
Desinler diye yazmak isterdim seni.

Ve ben en çok şair olmak isterdim,
Senin şiir sevmenle bir alakası yok.
Yazabilmek için seni,
Senin güzelliğini,
Ve ben gerçek bir şair olsaydım seni yazardım.