Şair olmayanın şiiri Şiiri - Hüseyin Yeşil

Karlar yanar mı dersin?
Hazan solar mı?
Şair isterse canım,
Güneş bile donar
Trenler geri geri yanaşır istasyona
Şair isterse
Seni öldürmeden kalbinden vurur...
Ben şair miyim, bilmiyorum.
Ama şiiir yazıyorum,
Bir keşmekeşin içerisinde bende yoğruluyorum
Kusur arıyorum nihavend makamında.
Herkes diyorum
ve dönüp dolanıyorum, sen...
Ömrümün geri kalanı;
En aşık benim bana göre.
Aynı ağır hayali paylaşsak kefemizde,
Bir yukarı bir aşağı derken
Biraz alıp biraz katsan ve
Göz göze gelsen en nihayetinde.
Bu gün efkarlı otururken meyhanede
Bir efkar daha geldi yanıma,
İç çekti önce ki
içindekileri daha kuvvetli boşaltayım diye
Ruhunu,
Kalbinde yetmezlik varmış, kendine bile.
Bir içiyor ki sorma
Madem bana bile yetmeyecekti,
Niye verdi dedi yaratan.
İçimden geçmedi değil
'Ne bileyim ben lan'
Ama çok kötüydü efkarın ruh haleti.
Kalktım sonra masadan daha da bir efkarlı,
Sabit duran her şey kusursuza yakındı hayatta.
Hareket edenlerde sorun oluyor galiba.
Dedim bir gücüm olsa,
Şu dünyayı sabitlesem olduğu yere.
Ama sabahı beklemeliyim
Yoksa gecede kalırım bir ömür.
Anladım bu gün, can
Şairin de yapacakları sınırlı
Kusursuzluğu arıyorum nihavent makamında
ve ben
şiir yazıyorum
Beyaz, saman ne bulsam kağıda