Henüz az yaşadım.
Kaybettim sahip olamadıklarımı
Sebep aradım hep mutluluk için
Sonra mutsuz oldum
Bir sabah güneşiyle uyandım
Maziye daldım
Sonra boğuldum, çıkamadım
Geceler üstüme çöker sessizce,
Bir seda yok, ne yâr ne de hece.
Kalbim virane, gönlüm perişan,
Yalnızlık içimde bir eski sultan.
Dost yüzü görmem, gözlerim nemli,
Güz vakti geri döneceğim,
Ve sokak lambaları yandığı vakit,
Bir yel fısıldayacak kulağına,
Henüz değil, bekle, zamanla.
Sessizce yaklaşan bir gölge olucağım,
Yok mecalim kalmadı hep.
Görmezden geldim gerçekleri.
Hep kaçtım olanlardan.
Ama yok kalmadı mecalim.
Umutsuz da değilim aslında.
O ki, geldi bir an.
Ansızın belirdi bir zaman.
Ve o ki vaktimi yedi.
Emeklerim sanki boşa gitti.
Sonra birden gitti.
Yarınlar yokmuşçasına
Var olmak isterdim
Nefes aldığım sürece
Hissetmek isterdim
Kelimeleri kustum birden
Uzaktan izledim onları.
Ben hiç olmadım birinci tercih.
Varlığımla yokluğum birdi.
Çok yalnızdım, acınası.
Durun, terk etmeyin beni!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!