Ey dost!
Öyle kızgın bakma yüzüme
Ben seçmedim bu rolü
Kendi senaryomu yazdırmadılar,
Bakma şiir yazdığıma,şair olmaya bırkmadılar
Üzerimdeki renksizlik bana ait değil
Gök mavisiydi oysa sevdiğim
Hem karalar giydirip,
Hem kızıl kan damlattılar
Ey dost,hayallerim vardı herkes gibi
Ellerinden tutup ay yüzlü yarin
Anama götürecektim,al sana gelin
Diplomamı asacaktım duvara
Babam bizim oğlan diye başlarken söze
Şöyle bir gerinecekti
Ey dost; öyle küçümser bakma yüzüme
Acımada,bende merhamet koymadılar
Bunlar son şiirlerim
Sayfalarca yazmak isterdim oysa
Sayki şair olmaya bırakmadılar.
Herkes kendi hayatında yaşarken aşkı
Ben başkalarının miğferi oldum
Ne çare nefes almak
Beni herkes olmaya bırakmadılar
Herkes gibi gülmedim,kimse gibi ağlamam
Yari hiç güldürmedim,ağlatmaya kıyamam
Şiir gibi yaşamadım,şair gibi ölemem
Ey dost; !
Hoşçakal ama kendin gibi kal
Beni kendim olmaya bırakmadılar
Kayıt Tarihi : 21.1.2006 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bundan on yıl önce en büyük hayalim şiirlerim yoluyla biryerlere gelmekti. herkesin okuduğu,dillerden düşmeyen bir şair,nebileyim işte,necip fazıl,orhan veli,nazım hikmet gibi. sonra anladımki onlar gibi olabilmem için onlar gibi yaşamam gerekli. açıkçası zor geldi
TÜM YORUMLAR (1)