ıslandı ceketim
garip bir eylül sabahında
yırtılmış şemsiyemin altında
susamlı simit yiyorum açlıktan ölmemek için
adını bilmediğim bir sokağın köşe başında
güvercinler birikiyor yanımda
kanat seslerini duyuyorum
ve de uğuldayışlarını
bir de seni
seni özlüyorum her yağmur yağdığında
sahildeki balıkçıya sordum kaybolan cesedimi
öyle bir kötü kokuyordu ki üstüm başım
''şair öldü...'' dediler
ne de güzel yalan söylediler
ama ben
sırf kendimi öldürebilmek için
inandım bana anlattıkları masallarına
Eren ÇiçekKayıt Tarihi : 26.3.2022 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sahile vuran,
Ve de öldüğünü bir kendi bilen,
Sadece "şairlerdir...."
Tebrikler Eren Kardeşim...
TÜM YORUMLAR (1)