Biraz önce yağmuru seyrederken
Bir şiir yazdım sana aklımdan
Şimdi başını hatırlayamadığım.
Ama olsun,
Başlangıcın ne önemi var ki?
Ben şiiri duygularıma aracı olsun diye yazıyorum zaten
Bugün sen gideli tam bir ay oldu
Şimdi şimdi başladım
Sensizliğin tadını çıkarmaya
Ve seni unutmaya
Bir ay önce tam bugün
Umutsuzluğun ne demek olduğunu öğrendim sende
İçimden ne ağlamak ne de gülmek geliyor artık
Duygularımı mı yitirdim nedir?
Sadece seni, yaşadıklarımızı
Bana söylediklerini ve sana söylediklerimi düşünebiliyorum
Seni her düşündüğümde
Sadece güzel anılar geliyor aklıma
Gidiyorum işte
Ayın güneşe kavuştuğu saatte
Seni yalnızlığınla bırakıp
Yalnızlığımla yola çıkıyorum.
Bu yolun dönüşü olacak mı bilmiyorum
Bizde ay ve güneş gibi
Başımı omuzuna dayayıp ağlasam
Yüzüme bakıp siler misin göz yaşlarımı?
Boynuna sarılıp, sana ihtiyacım var desem
Aynı sıcaklıkla sende sarar mısın beni?
Yanağını okşasam, saçlarınla oynasam
O masum çocuksu gözlerle bakar mısın?
Sen bilebilir misin?
Her akşam senden ayrılıp
Eve gitmenin ne kadar zor olduğunu
Evde insanlar varken bile
Sesizliğin yalnızlığını çekmenin
Ne kadar korkunç oluğunu bilebilir misin?
Saat gece yarısını geçmiş
Bense oturmuş televizyon seyrediyorum.
Birden haberler başlıyor
Manşetlerde 17 Ağustos depremi
Aslında depremi değil katliamı olmalı bence
Sonra sırayla yıkılan binaları gösteriyorlar
Sevgi bir kuş kadar özgür
Ve bir aile kadar bütün olmalıdır bence
Doyasıya yaşanmadıkça
Ne anlamı vardır ki sevginin
Her insan yaşayamaz sevgisini doyasıya
Karşılıksızsa eğer,
Git hadi
Kalbim acıyor buralarda
Yüreğim derin bir boşlukta
Sen gittiğinden beri
Ne tat var yaşantımda
Bir gecenin sabahında gördüm seni rüyamda
Ölüm haberini getirmişlerdi en mutlu anımda
İçim burkuldu yüreğim daraldı bir anda
Bağırmak haykırmak isterken sesim çıkmadı karanlıkta
Ağladım doyasıya
Sonra zorda olsa uyandım o çirkin rüyadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!