Beynimin bütün labirentlerinde gece karanlığı
Hangi yolu seçsem korku çığlıkları
En çok da bir mum karartıyor geceyi
Bir mumun karanlığında oturmuş şairler
Ürkek şiirler yazıyorlar
Okuyanlar şair burada bir aşktan bahsediyor diyor
Oysa şair o sırada ayakkabısını boyuyor
Karmaşık düşünceler gezinmeye başlıyor labirentte
Mum söndüğünde her yer aydınlanıyor
Şair ayakkabısını giyiyor
Ve karanlığa doğru yürümeye başlıyor
Evet şair bu şiirde bir aşktan bahsediyor
Erimiş mumları masanın üzerinden kazır gibi
Bir şeylerin onu hayattan kazımasından bahsediyor
Edebiyatçılar yıllarca tartışacak belki
Şair bu şiirde neden bahsediyor
Doğrusunu söylemek gerekirse
Şair bu şiirde neden bahsettiğini kendisi de bilmiyor
Şair zaten aşk nedir onu da bilmiyor
Gecenin bir vaktinde son treni de uğurlamış bir istasyon sessizliğinde
Bir kapı gıcırtısı gibi içini sızlatıyor şairin dizeler
Şair bu istasyonda bir trene biniyor
Şair nereye gidiyor…
Kayıt Tarihi : 28.6.2009 11:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!