Şair Nasıl Olmalı Şiiri - Burhan İşiyok

Şair şiirin külünden bile gül çıkarmalı
Kendini de, aşkı da, yaşamı da, şiiri de çok sevmeli
Boşluk bırakmamalı yani

Duvar, masa, sıra hatta müsvete kağıdı,
Nerede fırsat bulduysa yazmalı
Şiiri de kendini de geliştirmeli,
Bir bakıma bir akademi, bir sanat galerisi olmalı
Dilinden ırmak,
Yüzünden bahar,
Bakışlarından umut,
Yüreğinden sevgi akmalı şairin,
Ve her çağla ilişki kurmalı

Bir kere ağaç misali dalları olmalı
Şiirler, resimler, denemeler, mektuplar filizlenmeli dallarında
Bir bakıma bir akademi olmalı yani
Şiirlerinde derdi de, aşk, ayrılık, yalnızlığı da,
Asilik, umut, başkaldırıyı da işlemeli yani
Kimi şiirlerinde uçurumdaki kayaya çiçek açtırmalı
Kimisinde aşkı dokumalı nakış gibi
Kiminde yüreğe, kiminde tarihe, adaletsizliğe dokunmalı
Kimi şiirleri destansı, kimini deyişli, içli bilinçli yazmalı

Yani iştahlı bir yağmur olmalı şair
Hem bir güneş sağanağı, hem de bir papirüs sıcaklığı taşımalı

Bir kere hayata aşka gülümsemeli,
Umutsuzluk karamsarlık nedir bilmemeli,
Umudu eserlerinde işlemeli,
Tıpkı büyük bir coğrafya gibi her yerinde farklı çiçekler yeşermeli
Bir kere şairin, yazarın olmazsa olmazı
Tek başına bir şiir uygarlığı, bir lalezar bağı olmalı
İçindeki şiir yangını, sanat aşkı sönmemeli
Ve sönmesine de müsade etmemeli
Maviyi, aşkı, aydınlığı güzelleştirmeli yani.