Şair Mi Yalandır? Şiiri - Mehmet Fatin Baki

“Ger derse Fuzuli ki ‘Güzellerde vefâ var’
Aldanma ki şâir sözü elbette yalandır” (1)

Derler ki bu mısrâda yalan yoksa hatâ var
Mantıkla değil, şâir, odu eşkle yazandır

Bâzan gamı neş’eyle yazar, neş’eyi kaygı
Bâzan gülerek yazdığı harf, dertli figandır

Efkârını mısrâlara nakşettiği yerde
Hem âşıkı hem mâ’şuku kalpten okuyandır

Beytindeki kan teşbihi al renkli şarapsa
Mecâzi meâlinde, akan göz yaşı, kandır

Mâhir ve derin duygulu şâir kaleminde
Yaz günleri kış, kışları bâzan da hazândır

Bir dil ki bu ifrât ile tefrit arasında
Şair dili kalpten konuşan gizli lisandır

Şefkatle, zarif beytine resmettiği meçhul
Asker, vatan uğrunda ölüp yerde yatandır

Pejmürde kıyâfetli bu gurbet zede şâir
Doktor gibi her yâreye bir çâre bulandır

Mestâne, hazin günleri meyhânede geçmiş
Bir şâire dünyâ bile uydurma vatandır

Hiçbelli değil doğduğu yer, geldiği belde
Gurbette ölen şâirin öz yurdu cihandır

Şâirlerin ekser defa hoşlandığı lahza
Boş vaktini divânına vakfettiği andır

Serbest hece vezniyle de şâir yazar amma
Aruzdaki aşk sözleri ezberde kalandır

Ahraz, gözü kör âşıkı dillendiren elfâz
Mısrâlara yerleştiren şâir mi yalandır?

Şâir yazacaktır. Bunu dert eyleme Bâki
Hüzneyleyişin boş yere feryad-u figandır.

(1) Fuzuli’nin gazelinden

Od = ateş
Eşk = göz yaşı
Mestâne = sarhoş gibi
Ekser = en çok
Lahza = an
Elfâz = sözler

Mef û lü, me fâ î lü, me fâ î lü, fe û lün
/ / . . / / . . / / . . / /