Sen suskunsun;
Ben huzursuzum.
Konuş artık,söyle birşeyler
Boşver anlamsız olsun.
Konuş,yeterki konuş
Bırak sözlerin beni yerden yere vursun.
Yaşarken hiç omuz vermedin ki bana
Şimdi neden tabutumu omuzlamışsın?
Üzgünsün her halinden belli,
Belki de pişmanlığından ağlamışsın.
Kimseye söz verme artık,
Daha fazla bekleyemeyeceğim.
Yalnız benim ol artık,
Seni kimseyle bölüşemeyeceğim.
Sabırsız deme bana
Ben hiç bu kadar çaresiz,
Ben hiç bu kadar geyesiz,
Ve ben hiç bu kadar gurursuz olmadım.
Ne yaptın bana sen?
Kendimi hiç tanıyamıyorum
Bir yabancıyla başbaşayım.
Adımı bile anmayan
Sözler verip unutan
Bir kerecik düşünüp aramayan
Beni ağlatıp susan
Benim sevdiğim senmisin?
Seni artık tanıyamıyorum
Çektim siyah perdelerini kalbimin
Sıkı sıkı kapısını kilitledim
Kapalıyım yeni sevdalara
Karartma var kalbimde bu baharda
Çiçekler açmış banane
Belki de bu kadardı
Belki bu kadarı da yeterdi
Ama hep daha fazlasını ister insan
Keşke her nefeste yanımda olsan
Yok,ben büyümeyeceğim
Evet artık anladım.
Hatalarından ders alırmış insan
Ben hata yapmaktan bıkmadım.
En büyük hatam sensin
Ve en yaralayıcısı
Yine sensiz koklayacağım leylakları,
Sensiz dinleyeceğim kuşların cıvıltılarını.
Gözyaşlarım sensiz akacak yine,
Yalnız yaşayacağım hasret sancılarını.
Birkez aklına düşeyim diye,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!